W Fairbanks pachnie już jesienią,
dęby, klony i buki się poprzebierały,
zieleni dały z ptakami odlecieć,
złotawe i rdzawe kolory przywdziały.

Mgła wieczorami czołga się na wrzosach
i tajemniczo pieszcząc wchłania drzewa,
wiatr chłodny wywiał wakacji zapachy,
i nie pozwolił latu dalej śpiewać.

Rankiem budzi się słońce mgłą zaspane,
zlizuje łzy rosy i drzewa zapłakane suszy,
ziemia paruje wokół jak czarowny gejzer,
a mnie jakoś dziwnie i tęskno na duszy.

Cóż, znowu odeszło jeszcze jedno lato,
a z nim bose i krótko odziane dziewczyny,
zabrało ze sobą cząstkę naszych marzeń,
tych, co się wiosną z kwiatami zbudziły.

W Fairbanks pachnie już jesienią,
ruda i żółta barwa liście głaszcze,
pewnie nie wiecie, gdzie leży Fairbanks?
Też tam nie byłem; to na Alasce.